Η μικρογονιμοποίηση ή ICSI ή ενδοκυτταροπλασματική έγχυση σπέρματος, είναι μια καλά επιλεγμένη διαδικασία όσον του σπερματοζωάριου, σε περίπτωση που το σύνολο των σπερματοζωαρίων, σύμφωνα με το σπερμοδιάγραμμα, δεν είναι είτε καλά κινητικά, είτε κακοσχηματισμένα.
Επιπλέον, η μέθοδος χρησιμοποιείται όταν έχουν αποτύχει οι κλασικές μέθοδοι εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Μικρογονιμοποίηση ICSI – Διαδικασία
Κατά την διαδικασία της εφαρμογής της μικρογονιμοποίησης επιλέγεται ένα και μοναδικό σπερματοζωάριο, το οποίο με ειδικό τρόπο εγχύεται μέσα στο ωάριο ώστε το δεύτερο να γονιμοποιηθεί in vitro.
Είναι η περίπτωση εκείνη κατά την οποία ένα σπερματοζωάριο τοποθετείται μέσα στο κυτταρόπλασμα του αυγού.
Η διαδικασία της γονιμοποίησης του ωαρίου, τοποθετημένο πάνω σε ειδικό πλακίδιο στο εργαστήριο, κρατάει μερικές ώρες.
Όταν η γονιμοποίηση επιτευχθεί τότε τοποθετείται στην μήτρα της γυναίκας για να ξεκινήσει η ζωή του εμβρύου.
Η διαδικασία περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας τρύπας στην περιοχή που βελτιώνει τις πιθανότητες κανονικής εμφύτευσης του εμβρύου στη μήτρα.
Τα ζευγάρια που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να έχουν μη φυσιολογικό αριθμό χρωμοσωμάτων ή έχουν ιστορικό απλών γονιδιακών ελαττωμάτων ή ελαττωμάτων χρωμοσωμάτων είναι ιδανικοί υποψήφιοι για αυτή τη διαδικασία.
Χρησιμοποιείται για τη διάγνωση μεγάλου αριθμού γενετικών ελαττωμάτων προς το παρόν.
Υπάρχουν διαφορές μεταξύ των κλασικών μεθόδων IVF και ICSI. Ωστόσο, τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε πριν και μετά τη σπερματέγχυση είναι τα ίδια.
Όσον αφορά τη γονιμοποίηση, το ICSI χρειάζεται μόνο ένα κύτταρο σπερματοζωαρίων ανά ωοκύτταρο.
Μόλις γονιμοποιηθεί, το αυγό μετασχηματίζεται σε ένα προ- έμβρυο που πρέπει να μεταφερθεί στη μήτρα για να συνεχίσει την ανάπτυξή του.
Ανδρική Υπογονιμότητα
Η ελαττωματική λειτουργία του σπέρματος παραμένει η πιο σημαντική αιτία της ανθρώπινης στειρότητας.
Αν και ορισμένες σοβαρές μορφές ανδρικής υπογονιμότητας έχουν γενετική προέλευση, άλλες μπορεί να είναι αποτέλεσμα περιβαλλοντικών παραγόντων.
Κατά την τελευταία δεκαετία, το ICSI εφαρμόστηκε ολοένα και περισσότερο σε όλο τον κόσμο για να ανακουφίσει τα προβλήματα της σοβαρής ανδρικής υπογονιμότητας σε ανθρώπους που είτε δεν μπορούσαν να βοηθηθούν από συμβατικές διαδικασίες IVF, είτε δεν μπορούσαν να γίνουν αποδεκτοί για εξωσωματική γονιμοποίηση, επειδή υπήρχαν πολύ λίγα κινητικά και μορφολογικά φυσιολογικά σπερματοζωάρια στην εκσπερμάτωση του αρσενικού εταίρου.
Ο χαμηλός αριθμός σπερματοζωαρίων, η κακή ποιότητα των σπερματοζωαρίων και η ανικανότητα γονιμοποίησης είναι μερικοί από τους παράγοντες για τους οποίους προτείνεται το ICSI.
Η διαδικασία χρησιμοποιείται συχνά στον κατακερματισμό του DNA, όταν η ηλικία της μητέρας είναι προχωρημένη ή όταν η ποιότητα του σπέρματος είναι κακή και απαιτείται πολύ καλός έλεγχος για να ανασυρθεί το ένα και πλέον κατάλληλο σπερματοζωάριο.
Η μέθοδος έχει βοηθήσει χιλιάδες ζευγάρια σε όλο τον κόσμο να αποκτήσουν δικά τους παιδιά, παρά το γεγονός του ότι ο άντρας μπορεί να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στειρότητας.
Η μέθοδος ακολουθείται επίσης και σε περιπτώσεις τερασπερμίας.
Έτσι ανιχνεύονται τα λίγα σπερματοζωάρια που έχουν μια κανονική μορφολογία επιτρέποντας την επίτευξη του καλύτερου ποσοστού επιτυχίας.
Το ICSI διεξάγεται γενικά ακολουθώντας μια διαδικτυακή διαδικασία ανάκτησης ωοκυττάρων, για να εξαχθεί ένα έως αρκετά ωοκύτταρα από μια γυναίκα.
Στο ICSI IVF, ο άντρας ή ο δότης παρέχει δείγμα σπέρματος την ίδια μέρα όταν συλλέγονται τα αυγά.
Το δείγμα ελέγχεται στο εργαστήριο και εάν δεν υπάρχει σπέρμα, οι γιατροί θα εξαγάγουν το σπέρμα από την επιδιδυμίδα ή τον όρχι.
Η εξαγωγή του σπέρματος από την επιδιδυμίτιδα είναι επίσης γνωστή ως επιδερμική εισπνοή σπερματοζωαρίων (PESA) και η εξαγωγή σπερματοζωαρίων από τους όρχεις είναι επίσης γνωστή ως εισπνοή σπέρματος όρχεων (TESA).
Η διαδικασία γίνεται κάτω από το μικροσκόπιο στο ειδικά εξοπλισμένο εργαστήριο.
Μια λαβίδα συγκράτησης σταθεροποιεί το ώριμο ωοκύτταρο με απαλή αναρρόφηση που εφαρμόζεται από έναν μικροεγχυτήρα.
Από την αντίθετη πλευρά χρησιμοποιείται μια λεπτή, κοίλη υποδοχή από γυαλί για τη συλλογή ενός μόνο σπερματοζωαρίου.
Το ωοκύτταρο διαπερνάται και το σπέρμα κατευθύνεται στο εσωτερικό μέρος του ωοκυττάρου (κυτταρόπλασμα).
Στη συνέχεια το σπέρμα απελευθερώνεται στο ωοκύτταρο.
Μετά τη διαδικασία, το ωοκύτταρο, θα τοποθετηθεί σε κυτταρική καλλιέργεια και θα ελεγχθεί την επόμενη ημέρα για σημεία γονιμοποίησης .
Στην φυσική γονιμοποίηση αντίθετα, το σπέρμα ανταγωνίζεται και όταν το πρώτο σπερματοζωάριο διεισδύει στο ωάριο, σκληραίνει ώστε να εμποδίσει την είσοδο οποιουδήποτε άλλου σπερματοζωαρίου.